WFRG Trofee 2017

Op 3 december j.l. vond in Oudewater de ultieme afsluiting van het wedstrijdseizoen plaats. Tien van de in 2017 best presterende Flatcoated Retrievers en hun voorjagers hadden de uitnodiging voor de eerste editie van de WFRG-trofee geaccepteerd en zij vormden samen een veelbelovend deelnemersveld. Altijd jammer dat er in de aanloop naar het evenement, zelfs tot vlak voor de start combinaties moeten afvallen, maar blessures, loopsheid en gezondheidsperikelen in de familiekring, je hebt het niet in de hand.

Uiteindelijk verschenen zeven combinaties aan de start.

De organisatie onder leiding van Martin Koers schotelde de deelnemers een viertal afwisselende proeven voor, waarbij extremiteiten zorgvuldig waren gemeden. Zeker tijdens de ochtendproeven zorgde de mist voor een extra dimensie, waar alle voorjagers in gelijke mate mee werden geconfronteerd.

Proef 1 (keurmeesters Willy Walbeek en Mart v.d. Wiel).

Een moeilijke markeer over onoverzichtelijk water in combinatie met een wellicht zieke gans over iets van dubbel water en een in de weg liggende duif in de rietkraag tegenover de inzetplek.

Proef 2 (keurmeesters Rob Dings en Nellie Stevens).

Een op afstand aangeschoten haas in combinatie met twee verloren apporten, waarvan met name de fazant niet direct een eenvoudig klusje bleek.

Proef 3 (keurmeesters Rob Dings en Nellie Stevens).

Tijdens een walk-up, als onderdeel van een drijfjachtje, gebeurde er uiteraard van alles. Een geschoten konijn werd vakkundig door een in de linie meelopende Chesapeake Bay Retriever binnengehaald. Een kraai bleef liggen er ergens aan de bosrand over een sloot schoot een jager in de dekking op een konijn. En veel verderop werd een toch redelijk hoog vliegende eend geraakt, maar echt kickdood, dat was de vraag.

Proef 4 (keurmeesters Willy Walbeek en Mart v.d. Wiel).

Een proef met verre loper over breed water, welke werd ingeleid door een wegvliegende meerkoet die iets verderop werd geschoten en eveneens aan de overkant van het water in de rietkraag terecht kwam. Op het moment dat de hond van de sleep terugkwam werd er buiten het zicht van de voorjager nog een duif geschoten.

In totaal dus twaalf apporten waarbij uiteindelijk drie combinaties alle apporten "binnen" brachten. Slechts één keer kenden de keurmeesters de maximale score toe (aan Theo Verveer met Thor op proef 2). Het podium zorgde uiteindelijk voor een familiefeestje met op de hoogste tree French Quarter Friend's Baronne Charlotte, geflankeerd door op de tweede plaats haar halfzusje Conover's Xtra Refine (zelfde vader) en op de derde plaats haar halfbroer French Quarter Friend's Diamant de Thor (zelfde moeder).


Gonne, Cees en Theo

Genoemde drie Flatcoated Retriever zullen samen met hun voorjagers namens de WFRG worden afgevaardigd naar de Champions Trophy op 24 februari 2018 in Borculo. Samen met de afvaardiging van de FRC zullen zij daar de strijd aangaan met de beste van de andere retrieverrassen.

Foto's

Pernilla Koers heeft van deze koude en mistige dag een prachtig beeldverslag gemaakt.

Uitslag WFRG Trofee 2017

1.Cees DeelmanFrench Quarter Friend's Baronne Charlotte
2.Gonne DrukkerConover's Xtra Refine
3.Theo VerveerFrench Quarter Friend's Diamant de Thor
4.Danny van der HorstJackanape’s Lovely Miracle
5.Kees OuwehandSmooth Operators More Black Magic
6.Helene BeumerDukes of Pirepride Miss Midnight
7.Marja van ItersonFlathounds Everybody's Friend

De volledige uitslag inclusief de behaalde resultaten op de afzonderlijke proeven is hier terug te vinden.

De genodigden

Marja

Marja van Iterson met Flathounds Everybody's Friend

Flathound’s Everybody’s Friend. Acht en half jaar geleden heb ik hem geïmporteerd uit Denemarken, omdat ik graag een nakomeling van Reltub Black Velvet wilde. Gelukkig kwamen we op de lijst voor een pup bij Annika Christiansen. Het enige reutje uit een nestje van zes. Och jee, dacht ik, als ik hem nou maar leuk vind en dat vond ik. We hadden direct een klik. Zijn naam Sobat betekent in het Maleis ook vriend, maatje. En dat heeft hij ook altijd bewezen. Wij hebben samen heel wat mee gemaakt, en als ik het moeilijk had was hij er voor mij, hoe klein hij ook was. We waren onafscheidelijk. Waar hij was, was ik en andersom.

Jaren van trainen bij Peter van der Heiden en Sander de Graaf is op 1 april bekroond met een A clubdiploma bij de WFRG in Putten. Uiteraard is dit niet altijd van een leien dakje gegaan. Vorig jaar heeft hij te kampen gekregen met een pols blessure en zijn we een heel seizoen uit de roulatie geweest. Ook had Sobat af en toe een terugvalletje net als heel veel flatcoats en werd hij onzeker over iets, stapjes terug doen in de training, zijn zelfvertrouwen opbouwen, hebben er uiteindelijk toe geleid dat we zijn gekomen waar we nu zijn. Een kwalificatie voor de WFRG trofee. Super trots ben ik hierop.

Vandaag hoop ik te kunnen laten zien wat mijn hondje kan, en ik ga mijn best doen hem zo goed mogelijk voor te jagen. In ieder geval gaan we genieten van deze dag. En hoop ik uiteraard nog jaren te kunnen genieten van mijn trouwe lieve kleine, grote vriend Sobat.